بی عشق زندگی محال است

سوار بر اسبی سفید به کلبه ی تو می آیم با سبدی پر از شقایق  

آسمانی لبریز از ستاره و اگر خواب بودی آنقدر منتظر می مانم که بیدار

شوی.  سپس دستهایم را در دستهایت می گذارم و تو را در آغوش میکشم

و حرف دلم را میگویم حرفی که سالها در آن غصه است.

آن وقت میگویم و آسمان ستاره باران میشود و می گویم:

 دوستت دارم با صداقت

 بی نهایت

تا قیامت

برگرفته از www.mahsa263.blogfa.com